[Ik verkondig de blijde mare van gerechtigheid in een grote gemeente. Psalm 40:10]

Dat is gek zeg. Afgelopen vrijdagavond is er een man vermoord in het bedrijfspand tegenover dat waar ik werk. Op een tijdstip dat mijn baas nog aan het werk had kunnen zijn. Er zijn drie mensen opgepakt. Twee gewone en een zonder vaste verblijfplaats.

Ik las het zaterdagochtend op mijn RSS lezer. Natuurlijk direct mijn collegaatjes gemaild, om te laten merken dat ik het bovenst op het nieuws zit. Eén bevestiging dat dit inderdaad tegenover ons is.

De oppervlakkige kant van het gebeuren is: spannend. Net als wanneer de papierrecycling in vlammen opgaat. Het gesprek van alle drie de komende pauzes. Uiteindelijk gaat Bush de schuld krijgen vermoed ik. Zo gaat dat bij ons.

De andere kant is die, die na een tijdje pas naar boven komt. Bij mij iig. Er is een man vermoord. Een ziel minder op aarde, maar ook: iemand die misschien in doodsangst heeft gezeten. In het pand waar ik iedere dag op uitkijk. Een kamer waar drie mensen binnendringen (?) en daar iemand verlammen met angst en doden met haat. De realiteit (misschien): het had mijn baas kunnen zijn! Of iemand anders die aan het overwerken was. Dat is een gedachte die nog niet helemaal wil doordringen. Gelukkig.
Een derde kant: drie mensen die het leven van een dusdanige waarde vinden, dat ze vinden dat er mensen zijn wie ze het wel mogen ontnemen. Drie mensen met lege ogen. Rood en grijs. Dit is de f*#@g realiteit van deze wereld. Dood en levenloosheid kruisen elkaars wegen.

Update: De man is niet door geweld om het leven gekomen, en de drie man zijn vrijgelaten. Helaas kan ik met een gerust hart het getypte laten staan.

De wereld zit gek in elkaar. Soms vraag ik me bijvoorbeeld af waarom een lift die tussen slechts twee verdiepingen kan bewegen meer dan één knop heeft. Of waarom er op een verfpot zowel staat dat deze in één laag dekkend is én na hoeveel uur de verf overschilderbaar is.

Maar ook minder wiskundige misstanden struikel ik over. Wat eten koein van kaas die geen graskaas mag heten? En nu we het toch over koeien hebben: is het gekker dat een mens mensenmelk drinkt of dat een mens koeienmelk drinkt? Of, nu minder biologisch en meer natuurkundig: wat mankeert mensen die een zeef, vergiet of koffiefilter ondersteboven in de vaatwasser zetten?

Dan (a)sociaal. Een ongeadresseerd foldertje van de SP in mijn nee-nee brievenbus. Met o.a. de tekst: “We gaan verstandiger om met dieren, natuur, milieu en onze leefomgeving.” Verstandiger dan wie dan?

Mijn grote teen
Even groot als jouw kleine hand
Is dat omdat
Jij Baby bent
Of is mijn teen
Uit zijn verband?

“De armste mens is degene die niet om zichzelf kan lachen.” beweert Rob Favier in de Hoekschop van Reveil. Natuurlijk is de mens die zichzelf alleen nog maar serieus kan nemen erg arm, maar nog armer is (denk ik) de mens die zichzelf niet meer serieus kan nemen. De mens die niet meer om zichzelf kan huilen. Die niet meer echt oprecht eerlijk naar zichzelf kan kijken en dan, bij wat hij tegenkomt oprecht zal moeten huilen.

Sommige mensen worden hoe ouder hoe wijzer, anderen weer hebben alleen dat idee, maar beiden lopen ze het gevaar te gaan denken dat zij het nooit mis hebben. En als ze het wel mis hebben, hebben ze het toch niet mis.
Er is een gedichtje (ik kan er niet op komen hoe het heet en van wie het is - 10 punten voor degene die er als eerst mee komt) over de angst door niemand meer belangrijk of waardevol gevonden te worden. Die angst heb ik niet (waarschijnlijk omdat ik er niet genoeg over nadenk hoe dat is). Ik vermaak me wel, denk ik dan. Goed computerspel en een pul bier. Komt goed.

Mijn angst is zo te worden dat mensen mij niet meer op mijn fouten durven te wijzen. Misschien moet ik daar eens een gedichtje op proberen. Angsssssst. Noem ik het dan.
Het is een vicieuze cirkel. Hoe minder makkelijk je op je fouten gewezen kan worden, hoe moeilijker het is die eigenschap onder ogen te gaan zien. Het is de doodszonde: hoogmoed. “It was through Pride that the devil became the devil”, C.S. Lewis.

Misschien is mijn angst in deze een beetje doorgeslagen, en angst is een slechte raadgever zeggen ze, dus laat ik het met een positieve draai afsluiten. Ik hoop zo te worden dat mijn kinderen, collega’s, vrienden, ouders, vrouw, familie en zelfs schoonfamilie zonder enige schroom kan en wil zeggen: hee, kerel; wat je toen en toen zei, of: wat je nu gedaan hebt: kan echt niet jongen. “Sorry; ik zal het niet meer doen.”

Gisteren een stevige, maar liefdevolle discussie over iemand die de CU te links vond. Brrr links en rechts zijn begrippen die staan voor hoeveel invloed de politiek op het privé-leven van de burger heeft. Toch? Ik ben geen politicus, maar zoiets is me bijgebleven van maatschappijleer.

In de praktijk komt het er op neer dat bijvoorbeeld abortus door links goed gevonden wordt omdat je de burger (dus de moeder) in bescherming moet nemen, en door rechts omdat iedereen dat lekker zelf moet kunnen bepalen. Idem voor euthanasie en homo-huwelijk. Nu zijn er legio gevallen waar links er rechts elkaar wel keihard bijten, maar in deze, voor christenen essentiële punten!, niet.

Rechts wordt ook als conservatief, links als progressief, of provocerend gezien. In dat geval is het slechts de vraag: hoe ver wil je teruggaan? Nu is het progressief om voor slavernij te zijn. Tweeduidend jaar geleden was dat erg conservatief.

Bla bla bla. Ik bedoel maar: Links en rechts zijn slappe ouwehoer termen, die wel iets zeggen maar niet zo veel dat er niets anders meer is.

Haha! De quote. “The piano keys are black and white, but they sound like a million colors in your mind.” Uit het enige verdraagbare nummer van Katie Melua: Spider’s Web.

Ik ga mijn vriend een interview met Rouwvoet sturen. Kijken of hij het nog steeds zo zwart-wit ziet…

Nog even een korte post, omdat ik mijn belofte iedere keer maar niet waarmaak. Een quote! “And the wise and foolish virgins giggle with their bodies glowing bright.” Van Genesis natuurlijk. Peter Gabriel heeft vanaf de eerste woorden van de eerst Genesis-plaat (”We’re waiting for you / Come and joing us now / We need you with us / Come and join us now”) iets spiritueels, of in ieder geval iets bijbels gehad met zijn teksten. Visions of angels, the Carpet Crawlers, the Blood of Eden, etc. Niet alleen bijbels; ook iets mystieks. Misschien wel katholiek. Het is natuurlijk ook de ex van de soort toch wel gelovige Sinead O’Connor.

In de CV/Koers stond een advertentie van het CDA. En nu wil en zal ik niemand op zijn uiterlijk afrekenen, maar deze nette, bijna gezellige dame rijmt zo verschikkelijk niet met de tekst ernaast. Die gaat over escalaties in het Midden Oosten, al dan niet rond Israel (???)*, fundamentalisme, en religieuze strijd. Haar goed gestylde kapsel en slecht gephotoshopte contour, passen zo verschrikkelijk niet tussen de bommen, tanks en tranen. De appel groene achtergrond vormt zo’n contrast met bloed, zweet en tranen, dat het bijna grappig lijkt. Grappig in een Monty Pyton manier: zonder enige verdere normen en waarden.
(* Is er ook Midden Oosten dat niet rond Israel ligt dan?)
Ik wel snap hoe zo’n advertentie tot stand komt. Je bepaalt A je doelgroep (Christelijke jongeren), kiest B een onderwerp dat hen interesseert (bijvoorbeeld de kernwaarden van de Joods Christelijke cultuur) en je kiest C een persoon die de doelgroep kent (de mevrouw die in de PKN zondag ’s morgens de mededelingen voorleest). Maar toch werkt het niet. Het is net zoiets als met je ogen dicht en een zwembroek je mede-passagiers in een Bowing 747 uitleggen hoe kikkers paren, omdat je een bioloog bent die van zwemmen en reizen houdt.
Maar daar gaat het me eigenlijk niet om. We leven van slechte reclames. Of we proberen het. Ik wel in ieder geval. Het gaat me wel om de slogan: “Stabiliteit in het Midden Oosten draagt bij aan Westerse veiligheid.” Lees hem gerust nog een keer.
Hoe self-centered wil je het hebben? Als wij hier uit het westen het daar nou eens oplossen; kunnen we hier eindelijk leven zonder die enorme drijging, dag in dag uit. Die mevrouw opent ons de ogen! Oneindig veel dank! We moeten ons inzetten voor het Midden Oosten; dan zitten we hier ook goed.
Hallo? Aarde aan CDA?

Ik wil het nog niet eens hebben over de Armenische kwestie; die bewaar ik voor een nieuwe post, maar hoe klein kan je wereldje zijn? Die mevrouw die op zondagmorgen na de dienst koffie staat te schenken zal het wel eens oplossen daar in die woestijn. “Kom op, jongens; is dat nu allemaal nodig? Hee, jij daar, achter in de bunker, leg die granaat eens neer.” Hmm ja juf, mompelt het kleine PLOërtje. Ehm, nee, hoe heette die nieuwe club?

Maar ook: welk beeld wil je creeëren van de Joods Christelijke cultuur? Wat is de Joods Christelijke cultuur eigenlijk? Is die er wel? Een groot deel van de Arabieren wil het dat geloven ja: Bush, Blair, de Paus en het CDA: voor hen is het het grote gedemoraliseerde Westen.

Natuulijk (en gelukkig) heeft die lieve dame die tekst niet zelf geschreven. Ze zou niet eens 10 kernwaarden van de Joods Christelijke cultuur kunnen opdreunen. Misschien weet ze niet eens dat haar foto hiervoor gebruikt wordt. Misschien weet ze niet eens dat deze foto hiervoor gemaakt is; dacht ze dat het voor het kerkblaadje was. In Brabant zouden ze zeggen: ‘t is sund van ‘t vrouwke.