De invloedrijke Ichir? Ozawa beschuldigt het christendom van zelfingenomenheid en geslotenheid. Het Boeddhisme: daar moeten we het van hebben.
De Smashing Pumpkins maken een 44 nummer lang album, zonder enige twijfel van de hoogste kwaliteit op muzikaal gebied. En gratis te downloaden. Over Tarot.
De Jehova’s Getuigen spammen onze brievenbus met de mooiste foldertjes op A5 fromaat, met de mooiste verhalen en plaatjes van de mooiste mensen.
En wat doet de Kerk? Zijn er artiesten die een 44-nummer lang album over een christelijk thema gratis aanbieden? Over de tempel of over de opstanding van Lazarus, of over Openbaring, er is genoeg stof zou je zo denken… Ik bedoel niet: een 24-delige boekenserie vol met de eindtijd in romanvorm; ik bedoel iets waarvan de wereld zegt: wow! Wat is dit voor geweldigs? Ach, zeggen wij dan. Dit is slechts een afspiegeling. We zien in spiegels. You should meet the real thing. Niet meer van horen zeggen.
Wat doet de kerk? Dr. A van de Beek zegt dat de kerk in crisis is. Continu. We leven in de tijd van het sterven en opstaan van Christus en maken daar door de doop deel van uit. Hebreeën 12:7-8 haalt hij er bij aan: “Houd vol, het betreft hier immers een leerschool, God behandelt u als zijn kinderen. Welk kind wordt niet door zijn vader berispt? Maar als u die leerschool niet doorloopt zoals alle anderen voor u, dan bent u geen kinderen, maar bastaards.”
De kerk in crisis. Niet zodat we maar zielig gaan zitten doen, maar juist zodat we verder gaan. Get used to it. Dit is de status waarin de kerk zich bevindt. En nu: rap, aan het werk; houd vol. Ga mooie boekjes en cd’s maken. Maak andere religies belachelijk. Hup… Dat staat toch ergens? In het oude testament of zo, in het Nieuwe misschien. Even zoeken. O nee. Wacht. Wat staat hier nu? Breng uit de straten en stegen de armen en kreupelen en blinden en verlamden hierheen.