Gatenvuller
Van Dietrich Bonhoeffer mag God niet enkel een gatenvuller zijn. God als Deux Ex Machine die enkel bij onze vraagtekens er bij wordt gehaald. Het huidige christendom legt idd sterk de nadruk op God als gever en nemer van leven, als vergever van zonde, als trooster van de huilenden, etc. Misschien te veel. Ja, teveel. Niet misschien. De Paus die nu roept dat God onze enige vast grond is, en niet geld, klopt misschien, maar plaats God weer aan de rand: “Blijkbaar kunnen we niet op geld bouwen: laten we God erbij slepen.”
Bonhoeffer heeft God graag ook betrokken bij de normale zaken in het leven. Dus gewoon bidden en danken bij het eten. En dan vanuit dankbaarheid. Paulus zegt iets als: iedere gedachte als krijgsgevangene bij God brengen. Alles wat je doet en denkt in overleg met God.
Maar, zo bedacht ik me vandaag: misschien zijn de gaten in het leven wel een goed beginpunt om God erbij te betrekken. (Zonder daarbij het valse beeld te geven dat bij die gaten kan blijven.) Want de gaten zijn er. En als God ze niet opvult wie of wat dan?