re-bel
Toen (dit) zich gisteren in onze voortuin afspeelde moest ik denken aan een andere keer dat het in onze buurt wemelde van de supporters en hooligans. Ik fietste richting een flinke groep reuzen die van mij afliep. Voordat het moment kwam dat ik ze in zou halen dacht ik: laat ik mijn versnelling maar een tandje hoger zetten; daar moet ik rap langs. En dus draaide ik aan het linker wieltje naast het handvat op mijn net nieuwe fiets. Daar zat echter niet de versnelling, maar mijn bel. Een lief Ping schalde dus door die bewuste avond en een dozijn kale hoofden draaide zich in mijn richting.
En daar bleef het bij, getuige het feit dat ik dit nog gewoon kan typen.
Posted by martijn |