Gisteren een stevige, maar liefdevolle discussie over iemand die de CU te links vond. Brrr links en rechts zijn begrippen die staan voor hoeveel invloed de politiek op het priv�-leven van de burger heeft. Toch? Ik ben geen politicus, maar zoiets is me bijgebleven van maatschappijleer.
In de praktijk komt het er op neer dat bijvoorbeeld abortus door links goed gevonden wordt omdat je de burger (dus de moeder) in bescherming moet nemen, en door rechts omdat iedereen dat lekker zelf moet kunnen bepalen. Idem voor euthanasie en homo-huwelijk. Nu zijn er legio gevallen waar links er rechts elkaar wel keihard bijten, maar in deze, voor christenen essenti�le punten!, niet.
Rechts wordt ook als conservatief, links als progressief, of provocerend gezien. In dat geval is het slechts de vraag: hoe ver wil je teruggaan? Nu is het progressief om voor slavernij te zijn. Tweeduidend jaar geleden was dat erg conservatief.
Bla bla bla. Ik bedoel maar: Links en rechts zijn slappe ouwehoer termen, die wel iets zeggen maar niet zo veel dat er niets anders meer is.
Haha! De quote. “The piano keys are black and white, but they sound like a million colors in your mind.” Uit het enige verdraagbare nummer van Katie Melua: Spider’s Web.
Ik ga mijn vriend een interview met Rouwvoet sturen. Kijken of hij het nog steeds zo zwart-wit ziet…