Wat een naar woord: stilte. Het is zo paradoxaal. Je kan het niet denken over een kabaal van gedachten, begrippen en ideeën walst de inhoud van het begrip weg. En dan de klank: met zo’n harde S en scherpe T (twee zelfs). Bah. Silence is iets beter, maar niet significant. Niet dat ik zo’n woord-puurist ben, maar wel als het om stilte gaat. Want stilte (bah) is zo belangrijk en zo schaars. Stilte is niet alleen een uitblijven van geluid, maar een ruimte om je te legen, te uit-en; gel-uit.Vandaag ervoer ik stilte; door het blaffen van honden en razen van auto’s heen. Op een grasveld. Het verlangen naar stilte is al rijke zegen. Halfway there.
We zouden iets moeten bedenken om stilte in waarde te herstellen. Bijvoorbeeld: misschien kunnen we het anders brengen: “windstille nacht in de woestijn” Een beeld wegzetten. Daar zit dan wel dat ene woord weer in inderdaad. Maar het idee is geboren. Dit dan: Leme leemte. Of: Diep in zee. Of een nieuw woord: “Holo.” Sorry -