Excuseer mij, trouwe lezer, dat ik dit als een soort online memoblok gebruik, maar ik heb nu toch weer een psycho/filo vinding, die ik ergens moet posten, anders raak ik het kwijt.
De identiteit van het individu. Dat is het chromosoom van de ziel, niet? Het is wie je bent, je persoon, je karakter, de iemand naast wie je partner wakker wordt, je zelf, je bent. De identiteit dus. Maar hoe wordt die ID nu gevormd? Door wat we denken te zijn + wat we doen. En omdat onze ID continu op een bepaald niveau moet blijven, wil de persoon blijven bestaan, vult de mens door te doen aan, wat hij niet denkt te zijn.
Het is misschien een flard, maar ik kan het iig kras helder neertekenen.
Onze gewoontes, verslavingen, eten en drinken, keuzes, instelling, humeur, manier van communiceren; alles doen we omdat we niet een beeld van onszelf maar onszelf met name ook voor onszelf in stand willen houden.
Hou verhoudt dit zich tot het nieuwe leven dat Christus ons wil geven? Een nieuwe ID. Een identiteit die al goed is en niet meer aangevuld hoeft te worden. Hmmm. Je motief om dan dingen te doen verandert dan significant. Je gaat dingen voor anderen doen. Liefde?