alblas.be

“I’d actually really resent that.” antwoord Paul Simon op de vraag van David Letterman over hoe hij denkt over het gebruik van zijn muziek voor commercials. Huichelaar! Hij verdient er toch zelf ook zijn boterham mee? Het is een en al commercie voor hem. Hij verdient toch al genoeg zou je zeggen. Hij heeft het niet nodig. Bij gebruik van muziek voor reclame zit er in ieder geval nog een concreet

De invloedrijke Ichir? Ozawa beschuldigt het christendom van zelfingenomenheid en geslotenheid. Het Boeddhisme: daar moeten we het van hebben.
De Smashing Pumpkins maken een 44 nummer lang album, zonder enige twijfel van de hoogste kwaliteit op muzikaal gebied. En gratis te downloaden. Over Tarot.
De Jehova’s Getuigen spammen onze brievenbus met de mooiste foldertjes op A5 fromaat, met de mooiste verhalen en plaatjes van de mooiste mensen.

En wat doet de Kerk? Zijn er artiesten die een 44-nummer lang album over een christelijk thema gratis aanbieden? Over de tempel of over de opstanding van Lazarus, of over Openbaring, er is genoeg stof zou je zo denken… Ik bedoel niet: een 24-delige boekenserie vol met de eindtijd in romanvorm; ik bedoel iets waarvan de wereld zegt: wow! Wat is dit voor geweldigs? Ach, zeggen wij dan. Dit is slechts een afspiegeling. We zien in spiegels. You should meet the real thing. Niet meer van horen zeggen.

Wat doet de kerk? Dr. A van de Beek zegt dat de kerk in crisis is. Continu. We leven in de tijd van het sterven en opstaan van Christus en maken daar door de doop deel van uit. Hebreeën 12:7-8 haalt hij er bij aan: “Houd vol, het betreft hier immers een leerschool, God behandelt u als zijn kinderen. Welk kind wordt niet door zijn vader berispt? Maar als u die leerschool niet doorloopt zoals alle anderen voor u, dan bent u geen kinderen, maar bastaards.”
De kerk in crisis. Niet zodat we maar zielig gaan zitten doen, maar juist zodat we verder gaan. Get used to it. Dit is de status waarin de kerk zich bevindt. En nu: rap, aan het werk; houd vol. Ga mooie boekjes en cd’s maken. Maak andere religies belachelijk. Hup… Dat staat toch ergens? In het oude testament of zo, in het Nieuwe misschien. Even zoeken. O nee. Wacht. Wat staat hier nu? Breng uit de straten en stegen de armen en kreupelen en blinden en verlamden hierheen.

<?xml version=”1.0″ encoding=’UTF-8′?>
<film>
<begin>Bad guys doing bad things</begin>
<meanwhile>Good guys get in trouble – <shout>Big trouble</shout></meanwhile>
<camera>Draait om verschrikt persoon heen… verder niemand te zien totdat</camera>
<bloed!>BLOED!</bloed!>
<but then>Dan keren de kansen!</but then>
<persoon>Persoon A blijkt niet te zijn wie hij leek te zijn!</persoon>
<persoon>Persoon B blijkt niet te zijn wie hij leek te zijn!</persoon>
<plot>A en B komen in de knel, de val, de penarie<spoiler alert>in de handen van de Goeden!</spoiler alert></plot>
<zoet>Wraak! Slurp.</zoet>
<einde>Alles is weer goed! Op de dode(n) uit het begin na.</einde>
</film>

Marcus 5:24-34: Door een menigte mensen die zo op elkaar gepakt is als alleen in Israël lijkt te kunnen probeert Jezus zich een weg te banen. Ze willen er allemaal bij zijn, Hem horen, Hem volgen. Maar dan raakt iemand zijn kleren aan. “Ja natuurlijk!” mopperen de discipelen op die soms o-zo naïeve Jezus. Doorlopen graag, we zijn toch op weg het kind van de chief van de synagoge te genezen?

Je kan met z’n allen bij elkaar komen om bij Jezus te zijn, maar de vraag is: wie raakt Hem aan? Wie gaat er daadwerkelijk naar Jezus om een nieuw leven? En het bijzondere is dat we dat blijkbaar niet van elkaar kunnen zien. Maar de vrouw merkt “aan haar lichaam dat ze van de kwaal genezen was”.

Is “geen schapen” het zelfde als “geen geiten”?

“Dit is de tijd van Elia” zingt een Opwekkingsnummer en ook: “van zijn dienstknecht Mozes” en zo komen er nog een aantal Oud Testamentische personen langs, die zo hun eigen kenmerken hebben die dus volgens dit nummer ook vandaag aan de orde zijn. Elia: “die ‘t woord van de Heer tot ons spreekt” en David: “wij maken de tempel gereed.”

In zijn boek “God doet recht” probeert dr. A van der Beek duidelijk te maken dat dit nu juist niet de dagen van Mozes e.a. zijn. Dit zijn de dagen van Jezus Christus. We leven nu in de tijd van van de verlossing. Die verlossing is volgens van der Beek niet een moment, een omslagpunt, maar een periode. En wel een die in de bijbel wordt omschreven als zijnde een van “barensnood”. Een pittige tijd, maar wezenlijk anders dan voor de komst en het sterven van Christus. Misschien goed samengevat: dit is de tijd van een stervende en opstaande Christus.

Oswald Chambers zegt: “The greatest note of triumph that ever sounded in the ears of a startled universe was that sounded on the Cross of Christ – It is finished.” En G. K. Chesterton sluit daar in The Everlasting Man op aan door te zeggen dat de wereld voor goed veranderd is sinds Jezus komst. De oude religies zullen niet meer kunnen bestaan nu gebeurt is wat er gebeurd is.

Niet dat we dat Opwekkingslied nu direct uit de boeken moeten scheuren! Maar een kleine aanpassing is wellicht op de plaats:
mannen: Dit is de tijd van Elia
vrouwen: niet
allen: die ‘t woord van de Heer tot ons spreekt sprak.

Iets in die trend.

Wat een naar woord: stilte. Het is zo paradoxaal. Je kan het niet denken over een kabaal van gedachten, begrippen en ideeën walst de inhoud van het begrip weg. En dan de klank: met zo’n harde S en scherpe T (twee zelfs). Bah. Silence is iets beter, maar niet significant. Niet dat ik zo’n woord-puurist ben, maar wel als het om stilte gaat. Want stilte (bah) is zo belangrijk en zo schaars. Stilte is niet alleen een uitblijven van geluid, maar een ruimte om je te legen, te uit-en; gel-uit.Vandaag ervoer ik stilte; door het blaffen van honden en razen van auto’s heen. Op een grasveld. Het verlangen naar stilte is al rijke zegen. Halfway there.

We zouden iets moeten bedenken om stilte in waarde te herstellen. Bijvoorbeeld: misschien kunnen we het anders brengen: “windstille nacht in de woestijn” Een beeld wegzetten. Daar zit dan wel dat ene woord weer in inderdaad. Maar het idee is geboren. Dit dan: Leme leemte. Of: Diep in zee. Of een nieuw woord: “Holo.” Sorry -

Gertjan Goldschmeding slaat de plank mis. Een vertaalfout vermoed ik. Jezus zegt niet: “Slaat de kinderen tot mij.” maar: “Laar de kinderen tot mij komen.” daar zit meer iets in van een geërgerd: “Ga uit de weg man!” Gertjan! Je houdt ze tegen!

Niet dat ik zo’n enorm probleem heb met dat slaan hoor. Drie generaties terug (en voor de meeste gezinnen: twee) was het meer dan gewoon. Buiten de westerse wereld weten ze ook niet anders. Het is een beetje een laatste redmiddel voor ouders die niet zo goed kunnen opvoeden.

Waar ik een Groter probleem mee heb is de motivatie: om hun wil te breken. Nu ben ik het met GJ en menig ander eens dat God van ons verlangt dat onze wil met die van Hem samensmelt; maar het is nadrukkelijk God’s wil dat de mens daar zelf voor kiest. Hoeveel mensen heeft Jezus een pak slaag gegeven omdat ze Hem niet wilden volgen? Als je eigen leven liever hebt dan het mijne dan is dat jouw keus. Je wilt je bezittingen niet verkopen: hou ze maar.

Laat kinderen hun wil juist ontwikkelen: sla ze om de oren met verhalen, raadsels, puzzels. Stoei met ze, daag ze uit en geef ze niet altijd wat ze willen.

Breek de wil van een kind en het kan niet meer voor God kiezen. Gelukkig lukt het de meeste ouders niet de wil volledig te breken. Maar wee zij die het wel lukt. Het zou beter voor hen zijn dat ze met een molensteen aan hun nek gebonden in de Rijn, nee: de Schelde waren geworpen.

Met Esther naar U2 geweest in de Arena. Slecht geluid, goeie show. Mooie nummers afgewisseld met draken als “With or without you” en “One”. Ze zouden een keer een show moeten doen zonder hits. Gewoon met de goeie nummers. (misschien wil iemand dit idee ff in het engels naar Bono smssen?) Gewoon Zooropa en Babyface spelen en Acrobat en God part II.
Het is natuurlijk een spanningsveld opzoeken tussen mensen de zaal inkrijgen met One, en de Echte Die Hard Fans (ik) tevreden stellen met Ultraviolet. Spanning is goed. Houd je wakker. Te veel spanning is niet goed, want dan vlieg je naar links of naar rechts. Als het te spannend wordt op de trapese, tsja…
Autorijden is de spanning tussen automatisme (schakelen) en inspringen op veranderende situaties (een hond die oversteekt, zodat het gaspedaal wat dieper moet). Met alleen automatisme of alleen improviseren kom je niet van Amsterdam naar Rotterdam.

Blaise Pascal schrijft: te dicht op je boek, of te ver er vanaf: beiden zorgen ze ervoor dat je niet kunt lezen. Te veel wijn en te weinig wijn en je hebt geen inspiratie. Te snel of te langzaam praten; niemand zal je begrijpen. Dit soort beelden draagt hij aan om een soort universele wet te bekrachtigen. De gulden middenweg. Pascal linkt het aan hoe God zich openbaart: niet te veel en niet te weinig. Dat levert een spanning op in het leven van de gelovige. Waarom zien we God niet vaker? Nou; misschien beter nu nog even niet.
Het kan resulteren in een tegenstrijdigheid: Op het moment dat je God wel ervaart gedraag je je anders dan op het moment dat je God niet ervaart. God verbergt zich omdat hij gezocht wil worden (weer Pascal). En als je dan niet direct gaat zoeken, of je niet direct zo leeft zoals Hij dat graag zou zien; je opstelt alsof hij er wel is, dan is dat overkoombaar. God is genadig en geduldig. Maar als je je wel op God instelt als Hij er niet is, ontdek je een kracht die God in je heeft gelegd. En dat is volgens Franciscus de Ware Vrede, de echte vreugd.