Author Archives: Martijn Alblas

Als je in God gelooft, dan geloof je altijd in een beeld van Hem. Bijvoorbeeld: Hij is als een liefhebbende vader, of een strenge vader, of een serieuze moeder, of een onverschillige tiener. Net zoals ons beeld van mensen niet … Continue reading →

Petrus verloochende Jezus drie keer. Maar achteraf vroeg Jezus niet: heb je gezondigd? Hij vroeg: heb je me lief. Als wij zondigen komt dat in wezen ook neer op Jezus verloochenen. Maar als we Jezus dan ontmoeten vraagt hij niet: … Continue reading →

Andries Knevel: over dat de wereld niet in 6 dagen geschapen zou zijn. 1. Ik kom er meer en meer achter dat God niet van zijn kerk vraagt een verzameling dogmaten te zijn. Niet zij die “Here Here” roepen komen … Continue reading →

In de afgelopen (of: bijna afgelopen) Israël/Hamas oorlog neigde ik naar een begrip voor Israel, hoe erg het ook moest zijn voor heel veel Palestijnen. Tot ik afgelopen week op de de voorpagina van de Trouw een foto zag van … Continue reading →

Wat is dat geschommel tussen de ik en de andere ik? Tussen de Jekyll en de Hyde? Tussen NarziB und Goldmund. Tussen de esthetische en de ethische mens. Zijn het de oude en de nieuwe mens waar Johannes het over … Continue reading →

In Verzet en Overgave plaatst Bonhoeffer zijn vraagtekens bij de persoonlijke heilsleer. Waarom zoveel focus op die vergeving van mijn zonde? Het gaat God niet om Mij, het gaat God om Ons. Onze Vader! Natuurlijk ben je als mens en … Continue reading →

Van Dietrich Bonhoeffer mag God niet enkel een gatenvuller zijn. God als Deux Ex Machine die enkel bij onze vraagtekens er bij wordt gehaald. Het huidige christendom legt idd sterk de nadruk op God als gever en nemer van leven, … Continue reading →

Als een mislukte cake lijkt de economie in de VS en de rest van de wereld in te storten. Volgens velen door slechte beleggingen, in elkaar stortende koersen, butterfly effecten en al wat dies meer. Ik heb zo ook wel … Continue reading →

Heel even was ik bang dat ik een symfonische rocker zou zijn. Ik had min of meer onbewust “Animals” van Pink Floyd in mijn autoradio gedaan, en was hem na een keer of tien luisteren nog niet zat. Dat had … Continue reading →

“Martijn, heb jij de Gouden Kooi nog gezien gisteren?” Grappig dat een collega zo geïnteresseerd is in een stel masochisten die zich laten opsluiten dat hij er zijn avond aan opoffert, maar in de afgelopen vijf jaar dat ik met … Continue reading →